Blog

Ik werk al, ik krijg er alleen niet voor betaald

Dit is het best bestede uur van de afgelopen tijd. Ik heb Correspondent-journalist Lynn Berger’s boek Ik werk al, ik krijg er alleen niet voor betaald nog niet gelezen, maar in deze aflevering van Kunststof legt ze haarscherp uit waarom zorg gewaardeerd zou moeten worden als betaald werk. Omdat het laat zien hoeveel uur we daaraan besteden en hoe belangrijk het is in onze maatschappij. Na de tweede wereldoorlog is met de invoering van het kostverdienersmodel de zorg voor de kinderen iets geworden wat vrouwen van nature doen, vanuit liefde, maar het stelt onze mannen in staat wèl betaald werk te verrichten terwijl wij niet of veel minder beloond worden. En dat is ongelijk.

Berger noemt ook allerlei oplossingen. Zoals de 32-urige werkweek gecombineerd met een gelijke zorg voor beide ouders, en die komt voort uit een gelijk ouderschapsverlof na de geboorte van een kind (iets waar Eline Leijten met haar petitie voor een 21e Eeuws Verlof ook voor pleit), zodat de zaken vanaf het begin af aan eerlijk verdeeld worden. Naar Fins model.

Ik ben superblij met deze vrouwen! We vechten hier al vijftig jaar voor, maar eindelijk begint er een kentering te komen.

Mijn gekozen waardering € -